به نظرمن مهمترين علت اعتياد كودكان، فقر فرهنگي خانواده اين كودكان است و البته نبايد از در دسترس بودن مواد غافل شد. ما با خانوادههايي مواجه شديم كه معتاد نبودند اما كودك آنها با دسترسي آسان به مواد و از طريق گروه همسالان دچار اعتياد شده بود. مواد در بازار آنقدر فراوان است كه اين كودكان با تكديگري، كار در خيابان يا حتي ورود به چرخه خريد و فروش مواد ميتوانند مقدار مورد نيازشان را تامين كنند. اما تحقيق ما نشان داد كه در استانهاي پرخطر از نظر اعتياد بزرگسالان، با رقم قابل توجهي از اعتياد كودكان هم مواجه هستيم. البته اعتياد كودكان هنوز آنقدر پيچيده و ناشناخته است كه راهكار مشخص و جواب مشخصي براي آن نداريم. حتي هنوز نميدانيم تفاوتهاي جدي اعتياد كودك با يك فرد بزرگسال چيست. اما ميدانيم كه كودكان هم مانند بزرگسالان، در معرض خطر انتقال بيماريهايي همچون ايدز قرار دارند چون در اين تحقيق با روابط جنسي كودكان و تزريق مشترك از طريق سرنگ آلوده مواجه شديم كه قطعا خطر انتقال ايدز را در كودكان افزايش ميدهد. در عين حال ما در درمان كودكان معتاد با مشكلات متعددي مواجهيم. در كل كشور يك كمپ درمان اعتياد كودكان وجود دارد كه آنهم به صورت آزمايشي كار ميكند. كودكان معتادي كه به علت مصرف بيش از حد دچار اوردوز شدهاند آسانتر در مراكز درماني پذيرش ميشوند و همچنان با مشكل پذيرش و بستري كودكاني مواجه هستيم كه دچار اعتياد مزمن هستند. در عين حال كودكاني كه به كمپهاي نگهداري بزرگسالان منتقل شدهاند آنقدر مورد آزار و اذيتهاي جسمي و جنسي قرار گرفتهاند و گرفتار اتفاقات بد شدهاند كه ميگوييم كاش معتاد ميماندند و براي ترك نميرفتند. بيتوجهي به اينكه در يك كمپ درمان اعتياد، كودك معتاد بايد از بزرگسال معتاد جدا باشد چون هنوز به سن بلوغ نرسيده و دغدغه و مشكل او با يك بزرگسال معتاد متفاوت است نشان ميدهد كه از درمان اعتياد كودكان حمايتي نميشود.
زهرا رحيمي
مديرعامل جمعيت امداد دانشجويي امام علي (ع)
منبع :روزنامه اعتماد
پایان پیام