به گزارش پایگاه خبری اعتیاد(ادنا)، در ابتدای این پنل دکتر
جوادی با اشاره به ظرفیت 2 میلیون نفری داوطلبین در جمعیت هلال احمر کشور اظهار
داشت بهرهگیری از این ظرفیت با مددکاری جامعی و اهداف آن همخوانی دارد و رویکرد
مددکاری جامعی را بواسطهی تاثیرگذاری و شعاع عمل وسیع آن حائز اهمیت دانست.
او در ادامه به طرحی اشاره کرد که در زمان معاونت خود در سازمان جوانان هلال احمر با هدف پیشگیری از اعتیاد در مناطق آسیبخیز اجرا شده بود. در این طرح با آموزش مهارت تسهیلگری، مهارتهای زندگی، T.O.T و غیره به 720 نفر از جوانان داوطلب، آنها را عازم 9 استان آسیبخیز در زمینه اعتیاد نموده و به پیشگیری از اعتیاد در محلات و مناطق پرخطر پرداختند. این دکترای مددکاری اجتماعی داوطلب بودن را مهمترین مولفه این طرح میداند.
در ادامه لیلا ارشد، مددکار اجتماعی از تجربه کار اجتماعی در "محله دروازه غار" نمونههایی را مثال زد. لیلا ارشد هدف نهایی مددکاری جامعی را قادرسازیِ جمعی مردم محله و اجتماع برای غلبه بر مشکلات خود میداند.
او اظهار داشت در قالب "پایگاه خدمات اجتماعی" و "مرکز گذری کاهش آسیب زنان خانه خورشید" با راهاندازی شبکههای محلی و درگیر کردن نهادهای رسمی، مداخلات تاثیرگذاری را در تمام سطوح پیشگیری از اعتیاد صورت داده است.
این مددکار اجتماعی فعال در حوزه اعتیاد زنان برخی از عوامل موفقیت طرحهای اجتماع محور در محله دروازه غار را ظرفیتسازی، حضور مردم، درگیر کردن نهادهای علمی میداند.
او در انتهای سخنانش برخی از مشکلات کار در محلات آسیبخیز -نظیر ممانعت و تهدید اوباش و قاچاقچیان مواد مخدر و همچنین تابوهای اجتماعی و فرهنگی در کمک به زنان بویژه توسط خود زنان- را بر شمرد.
لنا لندگرن دکتری مددکاری اجتماعی و رئیس موسسه تحقیقات ملی اعتیاد بوستون آمریکا مهمان خارجی این پنل بود. دکتر لندگرن با اشاره به نقش مددکاران اجتماعی در تحقیق و درمان اعتیاد، اظهار داشت که مددکاران اجتماعی با درک عمیقی که از شرایط زیستی، روانی اجتماعی و فرهنگ خانوادگی افراد، عدالت اجتماعی و غیره دارند میتوانند رهبری مراقبت از معتادان را برعهده بگیرند.
او در ادامه ارتقاء دانش عملی و نظری مددکاران را ضروری دانسته و به نقش مهم آنها در ارزیابی اثربخشی طرحهای اجتماع محور اشاره کرد.
سخنران بعدی این پنل تنها عضو غیر مددکار پنل بود؛ دکتر فرید براتی سده رئیس دبیرخانه سالمندان سازمان بهزیستی کشور که مدتی به عنوان مدیر کل درمان و حمایتهای اجتماعی در ستاد مبارزه با مواد مخدر فعالیت کرد. دکتر براتی سده به اولین فعالیتهای سازمان بهزیستی در حیطه ی پیشگیری از اعتیاد در سال 1375 اشاره کرد و اظهار داشت که در تدوین و ابلاغ این طرح ابتدا به صورت متمرکز اقدام شد که پس از گذشت چند سال و با درک ناکارآمدی آن به صورت منطقهای مجددا تدوین شد. این دکترای روانشناسی در ادامه بحث خود به شرح فراز و نشیبهای این طرح با سرکار آمدن دولتهای مختلف پرداخت. او از مطرح شدن فعالیتهای اجتماع محور سخن به میان آورد که عدم موفقیت آنها را علاوه بر نگرش دولتها به عوامل دیگری همانند بی توجهی به آموزش مردم، اتخاذ دیدگاه تقلیل گرایانه در سیستمهای امور اجتماعی و نهایتا عقیم ماندن طرحهای اجتماع محور در حد "آموزش" مرتبط دانست.
نفر بعدی مهدی سروی بود که سخن خود را با معرفی شاخصهای مددکار جامعی شروع کرد؛ شاخصهایی چون بسترسازی، ظرفیت سازی، ارزیابی سریع، نیازسنجی، کمیته راهبری و اجرای پروژهای خرد محلی توسط مردم. رئیس کلینیک مددکاری اجتماعی همپا معتقد است فعالیتهای محله محور باید توسط مردم و برای مردم اجرا شود و در این مدلِ کار اجتماعی بایستی مردم توانمند شده و در تمام مراحل اجرای طرح مشارکت فعال داشته باشند. او بسترسازی را تربیت مربیانی کارآزموده میداند که بعدا بتوانند اجرا و پیگیری فعالیتهای اجتماع محور را بر عهده بگیرند. این کارشناس ارشد مددکاری اجتماعی آفت کار اجتماع محور را ورود موسساتی به این حوزه میداند که هیچ دانش و تجربهای در این رابطه ندارند.
در آخر دکتر موسوی چلک رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران به عنوان گرداننده پنل، مهمترین مولفهها و اقدامات مددکاری جامعی در حوزه اعتیاد را لزوم تعامل مددکاران اجتماعی با مردم، سازمانها اعم از دولتی، غیر دولتی، خصوصی، عام المنفعه و غیره؛توجه به سطوح مختلف پیشگیری؛ واقعنگر بودن؛ توجه به ارزیابی و پیوست اجتماعی؛ تاکید بر رویکرد اجتماعی در تعامل با سایر رویکردها؛ توجه به فرهنگ مردم؛ توجه به ظرفیت سازی و بسترسازی در کار اجتماع محور؛ عدم تاکید بیشاز حد بر نتایج سریع و عینی؛افزایش مسئولیت اجتماعی؛توجه حساسسازی مسئولین و مردم؛توجه به نیازسنجی و بسترسازی وتاکید بر نقش تسهیلگری مددکاران اجتماعی البته نه به عنوان تنها نقش برشمرد.