پایگاه خبری اعتیاد

 قرص زولپیدم دارویی است که معمولا برای درمان اختلالات خواب بدون علت،  حداکثر به مدت  14 روز تجویز می شود. اما طی سالهای اخیر با مراجعه بیماران وابسته به این دارو، کاربرد درمان اختلال خواب آن به سایه رفته و تبدیل به یک بحران اعتیادی شده است. بطوریکه تعداد بیمارانی که با سوء مصرف قرص های زولپیدم به مراکز درمان سرپایی و بستری مراجعه می کنند افزایش چشمگیری یافته است. بیمارانی با سقف مصرف 10، 20، 50، 100، 250 و حتی 300 قرص 10 میلی گرمی زولپیدم آن هم فقط در یک روز، به مراکز درمانی مراجعه می کنند و درمان برخی از آنها بدون تجویز داروهای ضد تشنج  و خدمات درمان بستری میسر نمی شود. در بین این بیماران، پزشک، دکتر داروساز و سایر مشاغل تخصصی نیز به چشم می خورند. 

وارد کردن یک داروی اعتیاد آور به لیست داروهای یک کشور از همان ابتدا مشخص نمی کند که این دارو در آینده مشکل زا خواهد بود یا کاربرد واقعی خود را پیدا خواهد کرد. بطور مثال برخی کشور ها داروی ترامادول را در لیست داروهای تجویزی خود دارند اما با مشکل سوء مصرف و اعتیاد آن روبرو نشدند. اما شاهد بودیم ترامادول جوانان ما را به خاک سیاه نشاند و هنوز با واردات قاچاق این دارو در کلینیک ها با بیماران مصرف کننده و وابسته به آن درگیر هستیم. به عبارتی از قبل خیلی مشخص نیست کدام دارو به ذائقه جمعیت ایرانی خوش می آید و بعد از مدتی صدای اعتیاد آن در خواهد آمد. اما رویارویی با این مشکل یک سیستم رصد هوشمند و پر قدرت را می طلبد. آنچه یک دارو را در سطح  ملی مشکل آفرین می کند، بستر آموزشی، نظارتی، فرهنگی و اجتماعی یک کشور است. آیا پزشکان کشور در مورد تجویز با احتیاط این دارو آموزش دیده اند؟ این بیماران از چه طریق ماهانه 9000 قرص بدون نسخه تهیه و مصرف می کنند؟ داروخانه ها با چه کنترلی این دارو را به بیماران ارائه می کنند؟ در حال حاضر نشت این دارو از سیستم تولید و توزیع دارویی کشور منجر به این مشکل شده است و تهیه چند هزار قرص زولپیدم برای یک بیمار در طول ماه، خود حدیث مفصلی از عدم نظارت بر ارائه  این دارو به بیماران  می باشد که در این مقال نمی گنجد. همچنین برخی بیماران اظهار کرده اند با تماس با پزشکان مختلف در اپلیکیشن اسنپ آنها را فریب می دهند و غیابی نسخه زولپیدم دریافت می کنند.

قطعا با انجام مطالعه ای گسترده خواهیم یافت که این دارو توسط کادر درمانی به ندرت مورد تجویز واقع می شود و همان جمعیت اندک به دارو علاقه مند می شوند و آن را ادامه می دهند . لذا در حال حاضر سوء مصرف دارو بر مصرف طبی آن غلبه کرده است و به نظر می رسد این مقدار زیاد تولید زولپیدم در کشور فقط سهم بیماران وابسته به آن می شود و کاربرد پزشکی ندارد. 

لذا با توجه به وجود داروهای خواب آور ایمن و متعدد دیگر در لیست دارویی کشور، سوء مصرف قرص زولپیدم در شرایط فعلی، عدم نظارت بر نشت دارو در بازار آزاد و همچنین تجویز محدود این دارو در بهداشت خواب توسط همکاران پزشک و روانپزشک، پیشنهاد می گردد که یا داروی زولپیدم از فهرست دارویی ایران حذف گردد یا تولید آن به حداقل ممکن در کشور برسد.