پایگاه خبری اعتیاد

پیرو درج گزارشی در صفحه ۱۷ روزنامه در ۲۸ فروردین‌ ۱۳۹۵، با تیتر «از پاکی تا حرفه‌آموزی»، روابط‌عمومی و امور بین‌الملل سازمان خدمات اجتماعی شهرداری تهران در واکنش به بخش‌هایی از گزارش و همچنین صحبت‌های منتشرشده از مسئولان ستاد هماهنگی مبارزه با مواد مخدر استان تهران در آن گزارش، جوابیه‌ای به دفتر روزنامه ارسال کرده که متن آن به این شرح است: 
١- برخلاف اظهارات منتشرشده در گزارش، درباره ناآماده‌بودن مجتمع‌های «بهاران» شهرداری تهران و عدم پذیرش مددجویان رهایی‌یافته از اعتیاد که حتی به اشتباه، عنوان «کمپ» توسط خبرنگار محترم به آن اطلاق شده‌ است، اعلام می‌شود که تاکنون ٢٣ مجتمع بهاران راه‌اندازی شده است که ١٤ مرکز آن در حال پذیرش مددجو است. این در حالی است که بیش از یک سال از عمر فعالیت اولین مرکز بهاران نیز می‌گذرد. از سوی دیگر، اولین مجتمع بهاران ویژه بانوان نیز که در تاریخ ۲۱ فروردین‌ماه، با حضور رسانه‌های جمعی و نیز مدیران شهرداری تهران، چند تن از اعضای شورای اسلامی شهر تهران و جمعی از نمایندگان مجلس نهم و منتخبان مجلس دهم شورای اسلامی، افتتاح شده و تاکنون پذیرای ۲۷ نفر از مددجویان بهبودیافته بوده است، از دی‌ماه ٩٤ و مطابق مکاتبه رسمی سازمان خدمات اجتماعی شهرداری تهران، آمادگی آغاز فرایند پذیرش بهبودیافتگان کمپ شفق و انتقال آنها به مجتمع بهاران را داشته است. اما مسئولان کمپ شفق، اولین گروه را در فروردین‌ماه ٩٥ به مجتمع بهاران منتقل کردند. 
٢- از آنجا که مرکز بهاران ویژه بانوان، ظرفیت پذیرش ۱۵۰ مددجو را دارد، عدم آمادگی مجتمع‌های بهاران برای پذیرش مددجویان، تکذیب می‌شود و اعلام می‌شود درهای این مجتمع برای پذیرش مددجویان بهبودیافته‌ای که تحت «متادون‌درمانی» نیستند، باز است. 
٣- شاید اساسی‌ترین نکته در پاسخ به اظهارات دبیر شورای هماهنگی مبارزه با مواد مخدر که عنوان داشته است عده بسیار کمی از مددجویان کمپ شفق دوست دارند بعد از رهایی از شفق به بهاران بروند، طرح این پرسش باشد که براساس کدام تعهد و سند بالادستی، شهرداری تهران موظف به انتقال کلیه مددجویان مرکز شفق و یا سایر کمپ‌های مردان به مجتمع‌های بهاران است؟ در تمامی جلسات و مکاتبات، مدیران شهرداری تهران بارها اعلام کرده‌اند که مجتمع‌های بهاران، مراکز «توانمندسازی و کارآفرینی به سبک خانه‌های نیمه‌راهی» است. در تمامی اصول اولیه درمان معتادان، مهم‌ترین اصل، داوطلبی و انگیزه‌های فرد جهت ترک است. حال چطور می‌توان درخصوص مجتمع‌های بهاران که چند گام فراتر و جلوتر از کمپ‌های بازپروری است، این اصل مهم را نادیده گرفت؟ مگر نگهداری این افراد در مجتمع بهاران برای یک هفته و یا یک ماه است که این اصل داوطلبی نادیده گرفته شود؟ خوب است مسئولان محترم شورای هماهنگی مبارزه با مواد مخدر استان تهران، توجه داشته باشند که صحبت از ۹ ماه «زندگی» در مجتمع بهاران در میان است. 
٤- درباره ادعای عدم آمادگی مجتمع‌های بهاران شهرداری تهران، لازم به ذکر است که در تاریخ ١٣/١٠/٩٤ طی نامه شماره ۱۲۴۱۱۳۸، سازمان خدمات اجتماعی لیستی ۲۱ نفره از مددکاران اجتماعی خود را به شورای هماهنگی مبارزه با مواد مخدر جهت استقرار در کمپ‌های محل نگهداری افراد مشمول ماده ۱۶ و آغاز فرایند غربالگری مددجویان برای انتقال به مجتمع‌های بهاران ارسال نمود. با فرض جذب و شناسایی زنان معتاد در تاریخ ١٠/٨/٩٤ از سطح شهر و ارجاع به کمپ شفق و لزوم نگهداری سه‌ماه‌و ۱۰ روز آنها در شفق، تاریخ ترخیص گروه اول این افراد ٢٠/١١/٩٤ بوده است. این در حالی است که شهرداری تهران طی مکاتبه شماره ۱۲۴۱۱۳۸ مورخ ١٣/١٠/٩٤ تمهیدات لازم را مبنی بر آمادگی جهت پذیرش مددجویان پس از اعزام مددکاران اجتماعی خود به مراکز ماده ۱۵ و ۱۶ اعلام داشته است. به‌طوری‌که ۳۷ روز مانده به اتمام موعد ترخیص مددجویان شفق، نسبت به ارسال لیست مددکاران اجتماعی خود به شورای هماهنگی مبارزه با مواد مخدر اقدام نموده است. اما متأسفانه علی‌رغم موافقت شورای هماهنگی در جلسه ٢٨/٩/٩٤، قریب به ۲۰ روز، از ورود مددکاران سازمان خدمات اجتماعی شهرداری تهران به کمپ‌های مذکور ممانعت شد. این امر منجر به تأخیر در اعزام و به‌تبع آن، رهایی تعدادی از مددجویان در سطح شهر تهران شد. 
٥- در مکاتبه شماره ۱۸۲۶۸۳۲/۴۱ مورخ ٢٨/٩/٩٤ جناب آقای «آذرنیا»، دبیر شورای هماهنگی مبارزه با مواد مخدر، ایشان به‌صراحت به علت ورود مددکاران اجتماعی شهرداری به کمپ‌های ماده ۱۵ و ۱۶ طرف قرارداد شورای هماهنگی اشاره ‌کرده و این امر را در جهت ترغیب و تشویق مددجویان تحت درمان به‌منظور ارجاع به مراکز بهاران شهرداری دانسته‌اند. از سوی دیگر شهرداری تهران نیز طی مکاتبه شماره ۱۱۱۳۹۲۳۵ مورخ ٢٧/١١/٩٤ خطاب به استاندار محترم تهران، به‌صراحت به اصل بنیادین «تمایل و علاقه فرد بهبودیافته» جهت ورود به مجتمع بهاران اشاره داشته است. حال سؤال این است اگر شهرداری، تعهدی مبنی بر ارجاع کلیه مددجویان مرکز «شفق» به «بهاران» داشته است، چه لزومی بر ترغیب و تشویق آنها و همچنین اعزام ۲۱ مددکار اجتماعی به کمپ‌های تابعه آن شورا وجود داشته است؟ چنانچه شهرداری تعهدی در این خصوص داشته، پس باید بدون این مقدمه‌چینی‌ها، نسبت به اعزام و انتقال اجباری تمامی مددجویان کمپ شفق و سایر کمپ‌ها اقدام می‌نمود. 
٦- در مکاتبه ذکرشده، به وضعیت مددجویان کمپ شفق اشاره و صراحتا اعلام ‌شده است که ضمن لزوم طی دوره سه‌ماهه این افراد، حتما می‌بایست نسبت به قطع درمان متادون آنها اقدام عاجل صورت پذیرد. لذا از آنجا که مجتمع‌های بهاران، مراکز توانمندسازی است، به‌هیچ‌وجه شرایط نگهداری افراد تحت درمان متادون را نخواهد داشت. 
٧- علی‌رغم درخواست شهرداری تهران در مکاتبه شماره ۱۱۱۳۹۲۳۵ مورخ ٢٧/١١/٩٤ مبنی بر لزوم قطع درمان متادون مددجویان شفق، متأسفانه تاکنون اقدامی در این راستا صورت نپذیرفته است. 

منبع: روزنامه شرق