تجربه جهانی نشان داده مراکز ماده ۱۶ کارساز نیست. با بازنگری در پروتکلهای درمانی، ارتقای مراکز نگهداری، اصلاح مراکز ماده ۱۵، به کارگیری افراد متخصص، گسترش TC و همچنین توانمندسازی این افراد میتوان وضعیت را بهبود داد.
اجرای این طرح از ۹ اسفندماه آغاز شده و تا امروز حدود هزار و ۱۰۰ نفر پذیرش شدهاند/۴ تیم غربالگری به وضعیت این افراد رسیدگی میکنند و معتادان جمعآوری شده در مراکز ماده ۱۵ نگهداری میشوند.
ما توانستهایم شیبی که در زمینه آسیبهای اجتماعی وجود دارد را مهار کنیم و تقریبا توانستهایم آن را کنترل کنیم. در همین زمینه هم اقداماتی با هماهنگی و همفکری دستگاههای پای کار، انجام دادهایم، بخشی از اقدامات هم در حال انجام است.
دیگر سیستمهای سنتی و اردوگاهی در درمان معتادین موثر واقع نمی شود و با متادون درمانی هم نمیتوان این معتادان را درمان کرده و از اعتیاد رها ساخت. بلکه باید از الگوی جدیدی برای مقابله با معضل اعتیاد و ساماندهی معتادین متجاهر بهره برد.
براساس تحقیقات 70 درصد کسانی که معتاد می شوند پدر و مادر معتاد دارند، 9.7 کودکانی که مادرشان گرفتار اعتیادند معتاد می شوند و 3 درصد کودکان دارای پدر معتاد دچار اعتیاد میشوند که این موضوع نشان از تاثیر اعتیاد مادران بر اعتیاد فرزندان است.
همواره از برچسب زدن به افراد پرهیز میکنیم و ساخت شهرکهایی مانند «شهرک بازتوانی زنان آسیب دیده»، را به صلاح جامعه نمیدانیم. معتقدم اگر چنین رویهای را برای حل آسیبهای اجتماعی در پیش بگیریم به ضرر جامعه و در تضاد با نگاه اجتماع محور خواهد بود.