ما از تجربههای گذشته درس نگرفتهایم، همچنان راهحل را در جمعآوری معتادان متجاهر و درمان اجباری میدانیم. این در حالی است که صدها بار طرحهای اینچنینی اجرا شده است و نتیجه مثبتی در بلندمدت عاید ما نشده است.
ما ادعا نمیکنیم که با اقداماتی که نیروی انتظامی انجام داده و همچنان ادامه دارد، دیگر هیچ معتاد متجاهری در آن منطقه حضور نخواهد داشت ولی سعی ما این است که معابر و محیطهای شهری را برای مردم ٱماده کنیم و در این راستا تلاش میکنیم.
سیستم درمانی، بهداشتی و مددکاری در مراکز ماده 16 بهگونهای نیست که زمینه بهبودی بیماران را فراهم کند. ضمن اینکه بعدازاینکه بیماران از این مراکز ترخیص میشوند، حمایتهای اجتماعی پس از ترخیص برای آنها تعریف نشده است.
از ابتدای سال بیش از ۳۰ هزار معتاد متجاهر جمع آوری شده که برخی از این معتادان برای بارچندم است که دستگیر میشوند، ما در تهران ۳۰ هزار معتادمتجاهر نداریم اینکه میگوییم ۳۰ هزار معتاد متجاهر دستگیر میشود یعنی برخی از اینها چندبار دستگیر شده باشند.
طبق قانون در ابتدا یک دوره ۳ ماهه معتاد متجاهر نگهداری میشود و بعد از آن در صورت لزوم یک دوره ۳ ماهه دیگر یعنی مجموعاً ۶ ماه که این دوره زمانی کافی نیست و باید در این زمینه قانون اصلاح شود و تا شخصی کاملاً رفع آلودگی نشده رها نشود.
یکی از اولویتهای که به صورت کوتاه مدت بوده ساماندهی معتادین متجاهر است که با تلاش جمعی به یک مرحله قابل توجه رسیدیم. در کلان شهرها به ویژه در تهران این مساله کاملا مشهود است.
بعد از طرحهای ضربتی که در دهههای گذشته به عنوان مبارزه با آسیبهای اجتماعی در سایر مناطق انجام شد، پس زدگی آن آسیبها به مناطقی مانند ۱۶ باعث شد که برخی محلات تبدیل به کانونهای پراکنده آسیب شوند.