حلقه مفقوده در فرآیند درمان اعتیاد این است که فرد پس از ترک کردن تحت پوشش و صیانت اجتماعی قرار گیرد و این امکان را پیدا کند که شغلی به دست آورده و به خانواده بازگردد اما ما نمیتوانیم تا مرحله پایانی معتادان را هدایت کنیم.
ما مسیر را اشتباه میرویم، در ایستگاه آخر ایستادهایم و میخواهیم آسیبهای اجتماعی را کاهش دهیم، و نشاط اجتماعی را افزایش دهیم؛ فعالیتهای مرتبط با آسیبهای اجتماعی در ایستگاه آخر 10 درصد بیشتر جواب نمیدهد.
تحولات ایجاد شده در بخش اقتصادی به طور یقین حوزه اجتماعی را نیز تحت تاثیر قرار می دهد و باید متولیان این بخش با حساسیت بیشتری در بحث امور اجتماعی ورود کنند.
ادراک ما از آسیبهای اجتماعی در جامعه یک ادراک اغراق شده است و این بعضا به خاطر اطلاعات نادرستی که در فضای اجتماعی و رسانهای منتشر میشود بوده و آن چیزی که در واقعیت جامعه وجود دارد با آمارهای نادرستی که منتشر میشود فاصله قابل توجهی دارد.
در همکاری مجلس شورای اسلامی و پژوهشگران تلاش خواهیم کرد که طرح جامع کاهش آسیب های اجتماعی را به قانونی مادر تبدیل کنیم که هم ضمانت اجرایی داشته باشد و هم نقش و سهم دستگاه ها در آن مشخص شود.