پایگاه خبری اعتیاد

يك درمانگر اعتياد با تاكيد براينكه براي درمان اعتياد بايد به مراكز درماني مراجعه كرد، درباره خوددرماني گفت:«با توجه به تعرفه‌های مراکز درمانی موجود، هزینه‌های مصرفي اکثر مصرف کننده‌ها از هزینه‌های درمانشان بیشتر است. مثلا فردي كه دارد روزی دو گرم هروئین مصرف می کند، با ماهی ۶۰ هزار تومان پول هروئین، جمعا ماهانه  ۱ میلیون ۸۰۰ هزار تومان صرف خريد مواد مي‌كند؛ اگر او تصميم به ترك مواد بكند که می تواند با 200 الی 300 هزار تومان وارد پروسه درمان شود و هیچ دغدغه‌ای از بابت درمان نداشته باشد.»

دكتر هومان نارنجي‌ها، همچنين در بخشي ديگر از صحبت‌هايش ادامه داد: «ما اصلا چیزی به نام خود درمانی اعتياد نداریم. در همه عرصه‌های درمانی پزشکی و غیر پزشکی که ممکن است روان‌شناس ورود کند، خدماتی داریم که باید به بيمار ارائه شود. وقتي مي گوييد خوددرماني اعتياد، مثل این ماند که کسی بگوید من خودم کرونا را درمان می کنم. فردی که اصلا نمی داند افسردگی و اختلال دو قطبی یعنی چه و فردی که نمی داند چه مهارت‌هایی در وجودش خالي است چه چیزی را می خواهد درمان کند؟ اینها ممکن است در بعضی از جلسات از روش‌هایي مثل NA هم کمک بگیرند يا از موتور محرکه‌ ان جي او ها استفاده كنند ولي باز هم نياز آنها به آن بخش‌های درمانی به قوت خودش باقی می ماند.» 

اين پزشك درمانگر افزود: «مثلا ممکن است ما یک NGO‌ لاغری داشته باشيم و در آن بگوييم آدمی می خواهد لاغر شود بايد در روز يك مقدار فرضي مشخصي كالري مصرف كند. او یک چیزهایی را یاد می گیرد و در زمینه لاغری یک کارهایی می کند اما در این میان ما بيماراني با مشکلات دیگری مانند ديابت، کلسترول بالا یا با عضلات تحلیل رفته داريم كه با آن NGO  لاغر نمی شوند. در مورد اعتیاد هم همین است. نرخ اعتیاد زیاد بود و دست اندرکاران خدمات پزشکی و درمانی نمی توانستند به همه اینها خدمات دهند. به همين دليل تشکلی به نام NA و ديگر ان جي او ها شکل گرفت كه بيماران را در کمپ‌ها ترک می دهند و به آنها آموزه‌هایی را منتقل می کنند؛ اما اگر یک بیمار افسردگی داشته و نیازمند درمان داروی باشد باید چکار کند؟ در NA کسی اعتقاد به دارو ندارد و می گویند كمك ها در حد جلسه خواهد بود و مشكل بنيادي او حل نخواهد شد. به همين دليل بايد تاكيد كرد كه اعتياد بيماري نيست كه بشود آنها در خانه درمان كرد.»