هزینه اثربخشی برنامههای کاهش آسیب خیلی بهتر از برنامههای درمان اجباری و جمعآوری، نتیجه میدهد درحالیکه اصرار ما بر اجرای برنامههای انتظامی در نهایت، منتهی به موفقیتهای چشمگیر نمیشود.
نمیتوان انتظار داشت که معتاد در دوره یکساله توانایی کامل خود را برای ادامه زندگی عادی به دست آورد و اگر معتادان پس از درمان دوباره به سمت اعتیاد متمایل میشوند نمیتوان آن را «شکست» نامید.
یکی از سیاست های اصلی سازمان، تقویت فعالیت در حوزه کاهش آسیب و روش های کاهش آسیب هاست که باید شلترهای ما تمیزتر و تجهیز شوند تا شرایط مناسب تری داشته باشند.
۱۳۹۸-۱۱-۰۲ کد خبر: 3900
سخنرانی عباس دیلمی زاده، مدیرعامل جمعیت خیریه تولد دوباره در نشست «دره فرحزاد، از پاتوق تا اکو پارک»:
خیلی بد است که شهرداری یک منطقه بهجای انجاموظیفه خودش یعنی برنامه ریزی های اجتماعی برای حل مشکلات منطقه سراغ دادستان، پلیس و استاندار برود و تقاضا کند که شهروندانی را که تا دیروز مالیات میدادند، با اقدامات نظامی و انتظامی جمعآوری کنند.
اگر قرار است سرپناهها و مراکز کاهش آسیب بهعنوان یکی از بخشهای سرویسدهنده نظام سلامت باشند و قرار به این باشد که این سرویسدهی ادامه پیدا کند باید همه امکانات مورد نیاز در اختیار پرسنل این مراکز قرار داده شود. در غیر این صورت عدالت برقرار نیست.
نگاه منفی جامعه به زنان گرفتار اعتیاد و برچسبهایی كه اطرافیان به این زنان میزنند، خیلی شدیدتر از مردان است. همین برچسبهای تند نیز باعث میشود كه طرد اجتماعی برای زنان مصرفكننده زودتر اتفاق بیفتد و همچنین بازگشت آنها به اجتماع دشوارتر شود.
ما در حوزه پیشگیری از اعتیاد به برنامه هایی نیاز داریم که در کنار کم هزینه بودن، اثربخشی مناسبی داشته باشند. در غیر این صورت هرچقدر هم که حوزه پیشگیری از اعتیاد در اولویت سیاستگذاران باشد هیچ فایده ای نخواهد داشت.
سیاستهای کاهش آسیب به نحوی طراحی شده که مراکز کاهش آسیب در نزدیکترین نقطه تجمع معتادان باشد، زیرا اگر فاصله بین این مراکز با محل حضور معتادان زیاد باشد، معتادان به آن مراکز مراجعه نخواهند کرد.