مطالبه اهالی شهرک های اطراف گرمخانه خاوران به حق است، چراکه جانمایی این گرمخانه برای حدود ۱۳ سال قبل بوده و با توجه به ظرفیت بالای پذیرش و تردد افراد معتاد و بی خانمان، قطعا در طول سالیان اخیر موجبات نارضایتی اهالی را فراهم کرده است.
دبیرخانه شورای هماهنگی مبارزه با مواد مخدر استان تهران بر این باور است که اگر کارکرد مراکز کاهش آسیب در محلات درست و با نظارتهای مستمر و قوی انجام شود می تواند موجب کاهش آسیب در مناطق هرندی، مولوی و شوش شود.
بر اساس آماری که سال گذشته از کل مراجعهها به دست آمد کمتر از 10درصد مراجعات مربوط به زنان است و بیش از 40 درصد از ظرفیت مددسراها یا گرمخانه ها مربوط به زنان در حال حاضر خالی است و بیشترین میزان پذیرش در گرمخانههای پایتخت مربوط به مردان بیخانمان است.
در جایی دیده نشده است که مراکز کاهش آسیب در خارج از شهر فعالیت داشته باشند. جابجایی مراکز کاهش آسیب همانند موضوع پاکسازی منطقه خاک سفید تهران است که آن موضوع نیز موجب انتقال مشکلات اعتیاد در سطح شهر شد.
سیاستهای کاهش آسیب به نحوی طراحی شده که مراکز کاهش آسیب در نزدیکترین نقطه تجمع معتادان باشد، زیرا اگر فاصله بین این مراکز با محل حضور معتادان زیاد باشد، معتادان به آن مراکز مراجعه نخواهند کرد.
آنچه به عنوان رویکرد اصلی درنظرگرفته شده، ایجاد یک قرارگاه مرکزی به منظور هماهنگی و همافزایی بین دستگاههای مسئول در راستای حل مشکلات محله شهیدهرندی است؛ چرا که طی سالهای اخیر شاهد پراکنده کاریها گسترده بین دستگاهی در این منطقه بودهایم.
۱۳۹۹-۱۰-۱۳ کد خبر: 4484
بررسی گسستهای پارادایمی در معرفتشناسیِ تاریخیِ اعتیاد در گفتوگو با یک پژوهشگر حوزه اعتیاد:
یک پژوهشگر حوزه اعتیاد معتقد است مصرف کنندگان مواد که به هر دلیلی نمیخواهند مصرف مواد را کنار بگذارند باید به عنوان یک گروه اقلیت به رسمیت شناخته شوند. دولت هم وظیفه دارد که نیازهای این گروه اقلیت را در قالب خدمات «کاهش آسیب» فراهم کند.