متاسفانه برخی دستگاه ها در تناقض با شعارهای خود "تهران شهری برای همه" به جای اقدامات کارآمد و موثر و انسان دوستانه، دیوار کوتاه تری از معتادان بی خانمان پیدا نکردند و هنوز به کرونا مبتلا نشده، انگ جدیدی بر پیشانی آن ها الصاق کردند.
ما در جهان از بسیاری از کشورهای دیگر اروپایی جلو هستیم. به عنوان مثال ما دارویی برای ترک اعتیاد داریم که خودمان در کشور کشف کرده ایم که تاکنون تاثیرگذار بوده است.«شربت تریاک» دارویی است که در ایران برای درمان اعتیاد مورد استفاده قرار میگیرد.
در حال حاضر در ایران محمولههای تریاک قاچاقی که ضبط میشود پس از پایان مراحل بررسی قانونی و تحویل به دادگاه انقلاب، در اختیار شرکتهای دارویی قرار میگیرد. بیش از پنج شرکت تولیدکننده در این حوزه داریم و عمدتا داروهای تسکینی از تریاک تولید میشود.
کشت خشخاش در ایران از سال 1334 تا 1347 ممنوع شد و در نهایت از سال 46 تا 49 هم توزیع دولتی تریاک در دستور کار دولت وقت قرار گرفت. در ابتدای انقلاب؛ یعنی تا سال 59 خشخاش همچنان در ایران کشت میشد، اما یکباره و به طور خودخواسته این کشت را متوقف کردیم.
آموزه های دینی و قوانین جمهوری اسلامی دو دلیل اصلی و عمده ای است که باعث این حجم از کشفیات شده است. موضوعی که مقام معظم رهبری هم بر آن اذعان داشته و اصلی ترین اولویت در آسیب های اجتماعی را کنترل مواد مخدر عنوان کرده است.
بهتر است که معتادان هزینه درمان خود را تامین کنند. همین می تواند انگیزه درمان برای انها شود. در واقع یک خاستگاه فرهنگی وجود دارد یا دلایل دیگری که باید بررسی شود. اما مشاهده کرده ایم که خدمات رایگان هیچ انگیزه ای در معتادان برای درمان ایجاد نمی کند.
با وجود اختلافنظرهایی که بر سر جرمانگاری یا جرمزدایی از مصرف مواد در جامعه علمی وجود دارد، متخصصان رشتههای مرتبط با سلامت روانی-اجتماعی اتفاق نظر دارند که مجازات فرد دچار این بیماری کمکی به درمان او نمیکند و با حقوق او به عنوان بیمار نیز مغایرت دارد