مدیریت شهری برای ایجاد چنین زیرساختی هزینه کرده است، حال این مجموعه را به سازمان بهزیستی واگذار کند تا آنها نیز اداره آن را به سازمانهای مردم نهاد واگذار کند؟! هم اکنون رویه شهرداری تهران نیز همین است و اداره این مراکز را بر عهده ندارد.
این رفتار اعضای شورای شهر تهران عجیب است و بنده نه به عنوان یک مدیر بلکه به عنوان یک شهروند معترض هستم و در واقع این رفتار با کار کردن برای مردم متفاوت است.
مراکز بهاران قبلا برای ترک اعتیاد بود و در اختیار شهرداری قرار داشت و پیمانکاران امور آن را انجام میدادند. این درحالی است که ما رویکردمان این بوده که شهرداری وظایف خودش را انجام دهد.
ما لایحه را ارائه میدهیم و شورا باید در دستور کار قرار دهد. آنها نیز اولویتهایی در تصویب لوایح دارند، اما امیدواریم کمک کنند و لایحه ساختمانهای بهاران هرچه زودتر به تصویب برسد.
در مراکز بهاران از روز اول کار به گونه ای پیش رفت که به اثر بخشی نرسید. اولا مشخص نشد که این مرکز برای بازتوانی معتاد است یا بناست به مراکز ماده 16 تبدیل شود، چون هم معتاد ماده 16 درآن بود و هم معتاد بهبود یافته که این خود یک ملغمه ای بود.
شورای شهر نماینده مردم است و اجازه دارد درمورد اموال مردم تصمیم بگیرد. هیچ برنامه ای در این زمینه توسط شهرداری بدون استناد به مصوبات شورای شهر اجرایی نمیشود. یا باید شهرداری لایحه ارسال کند و یا شورای شهر طرحی ارائه دهد تا تصمیمگیری شود.
ما نمیتوانیم ملکی از شهرداری را به سایر دستگاه ها بدهیم و تنها میتوانیم اجازه بهره برداری آنهم با قواعد مشخص، را تصویب کنیم بنابراین تنها اجازه بهره برداری از مراکز بهاران به بهزیستی و نه واگذاری در شورای شهر بررسی می شود.
ما در تهران سمنهای قوی در حوزه اعتیاد داریم، اما مدیریت شهری با آنها همکاری نمیکنند اگر هم برنامهای باشد مورد قبول این سازمانها نیست لذا مدیریت شهری ترجیح میدهد به جای اینکه صدای اعتراض این سازمانها را بلند کند هیچ اقدامی در این حوزه نداشته باشد.