فرد معتاد تا زمانی که خودش نخواهد ترک کند، ترک دادن او کار بسیار دشواری خواهد بود. آنها به مراکز اقامتی فرستاده می شوند اما بازهم 90 درصد آنها به کف خیابان باز می گردند، سیاست های جمع آوری معتادان یک مُسکن است برای جواب به درخواست مردم.
هنوز هم معتاد متجاهر خیابانی که پولی ندارد برای تهیه متادون از مراکز کاهش آسیب باید ماهانه ٣٠هزار تومان پرداخت کند، وقتی هنوز اینقدر بودجه ندارند که بتوانند متادون رایگان در اختیار مصرفکنندگان قرار دهند، صحبت درباره اتاق تزریق زود است، خیلی زود.
اکنون در ستاد پیرامون راهاندازی اتاقهای امن تزریق، طرح موضوع شده است تا در دستور مطالعه و بررسی قرار بگیرد، به هرحال باید متناسب با فرهنگ و آداب و سنتی که داریم، این برنامه را نیز در صورت تصویب بومی سازی کنیم.
یک کارشناس اعتیاد معتقد است که ایجاداتاق تزریق درشرایط فعلی مانند رنگ زدن یک عمارت فرسوده ودر حال تخریب است که سود چندانی نصیب کسی نمیکند ودر نبود برنامه های مکمل می تواند زیانبار نیزباشد.
از سال 1365 تاکنون 31 هزار فرد مبتلا به ویروس ایدز در کشور شناسایی شدهاند که از این تعداد 8 هزار نفر فوت کردهاند، 7 هزار نفر تحت درمان هستند و مراقبتهای ویژه سرپایی و بستری برای تمام مبتلایان به این بیماری به صورت رایگان در کشور انجام میشود.
لازم نیست تمام خدمات در حوزه اعتیاد کشورهای دیگر را در کشورمان پیادهسازی کنیم بلکه بهتر است در تمام بخشهای مرتبط با اعتیاد بودجههای مناسبی اختصاص پیدا کنند تا به تعادل برسیم نه اینکه از هر چیزی مدلی داشته باشیم.