پایگاه خبری اعتیاد

به گزارش پایگاه خبری اعتیاد (ادنا) دکتر رامين رادفر در این کنفرانس با عنوان《تجربه‌های حمایت اجتماعی از افراد بی‌خانمان دارای سومصرف مواد مخدر》به نمایندگی از این جمعیت حضور داشت. ابتدا رادفر با بيان اينكه سومصرف مواد هم علت و هم معلول بي خانماني است به نکات زیر در ارائه خود اشاره کرد:
- يك كليشه غالب درباره افراد بي خانمان اين است كه آنها همگي مصرف كننده مواد مخدر هستند. واقعيت اين است كه اگرچه درصد زيادي از افرادي كه با مواد مخدر درگير هستند بي خانمان هستند اما اعتياد بايد به عنوان يك بيماري مد نظر قرار بگيرد كه غلبه بر آن به درمان و حمايت  نياز دارد.
- تحقيقي در سال 2008 نشان داده كه سومصرف مواد دليل مهمي براي بي خانماني بوده است.

- سومصرف مواد در 12 درصد از شهرها به عنوان يكي از  علل بي خانماني در خانواده بوده است.
- بر اساس پژوهش‌ها دو سوم  بي خانمان ها گزارش داده‌اند كه اعتياد دليل اصلي بي‌خانماني آنها بوده است.
 -همچنين بر اساس نحقيقي در سال  2003، 38 درصد از بي خانمانان به الكل وابسته بودند. 26 درصد از مواد ديگر مصرف مي كنند. در بسياري از شرايط سومصرف مواد نتيجه بي‌خانماني است تا چيزي ديگر. افرادي كه بي خانمان هستند اغلب به سمت الكل و مواد مخدر رو مي آورند تا خود را با شرايط خودشان منطبق كنند.

- همچنين بر اساس آمارهاي سال 2016 جوانان 12 تا 17 سال  بيشتر از جوانان ديگر در معرض خطر بي خانماني هستند. بر اساس گزارش‌ها در هر شبانه روز 6 هزار جوان شب را بدون رفاه يا امنيت خانه شان مي گذرانند.

در ادامه اين برنامه دكتر توماس لگ  به نمایندگی از اتحادیه مراکز اجتماع درمان مدار اعتیاد اروپا به ارائه سخنراني خود با عنوان «نتايج مثبت و فوايد مشترك همكاري هاي محلي منطقه‌اي و بين المللي سازمان ها براي بي خانماني و اعتياد» پرداخت. او ابتدا تاكيد كرد كه همكاري هاي جمعيت خيريه تولد دوباره با VNGOC (کمیته مواد مخدر وین) بسيار موفقيت آميز بوده است و به این نکات اشاره کرد:
- ما انگیزه های زیادی برای تبادل اطلاعات با ایران داشتیم. به خاطر دارم که فعالیت‌های جمعیت تولد دوباره در سال‌های گذشته به خاطر برنامه‌های پایدار و مشارکت اجتماعی بالا برای درمان اعتیاد با ستایش UNODC  روبرو شد. 

- سال‌ها پيش با حضور در ایران و كنفرانس‌هایی که آنجا برگزار شد، ديديم كه در اين كشور استراتژي‌هاي درماني بسیار پيشرفته‌اي در حوزه مواد مخدر دارد.

- ما خیلی خوشحال بودیم که شریک اروپایی این جمعیت در ایران بودیم. تبادلات اطلاعاتي بين‌المللي فقط فوايد تئوريك و دانشگاهي نداشت بلكه سرشار از آموزه‌هاي عملي بود. ما فقط دانشمان را جابه جا نمي كنيم، بلكه با اين كار، گروه بي‌خانمانان حاشيه نشين در ايران مي‌توانند خدمات بهتري دريافت كنند.

-اين همكاري مشترك كاملا بر سياست هاي مواد مخدر در اروپا منطبق بود و تنوع، دسترسي، پوشش‌دهي رنامه‌ها و سياست‌هاي درمان را به خصوص در مورد افرادی که به چند نوع ماده اعتیاد دارند  (POLYDRUG) افزايش داد.
-نتایج پژوهش اعتیاد و بیماری‌ دیگر در بین افراد بی خانمان نشان داد که 80 درصد از آنها اختلالات روان پزشکی دارند. 65 درصد سومصرف کننده مواد مخدر بودند، 42 درصد دچار اختلالات خلقی بودند، 57 درصد خودآزارگری داشتند و 25 درصد تجربه خودکشی داشتند.

-در سوئد 74 درصد از افراد هم بی خانمان بودند و هم اعتیاد داشتند.

-در فرانسه هم 95 درصد از بیخانمانان دچار اختلالات خلقی و شخصیتی بودند.

فدراسيون جهاني مبارزه عليه مواد مخدر: یک تجربه در کشورهای حوزه بالکان

در ادامه دکتر رجینا متسون از سوی فدراسیون جهانی مبارزه با مواد به همراه همكار خود پروژه مشترک خود با عنوان «ريكاوري را انتخاب كن» كه تلاشي تحقيقاتي بين سه موسسه بود معرفي کرد. او ابتدا فدراسيون را معرفي كرد كه بين 62 كشور نماينده دارد و در ده سال گذشته بر روي زنان و كودكان متمركز بوده است. پروژه ای که در این همایش معرفی شد بین سه کشور صربستان، بوسنی و مونته نگرو به صورت مشترک اجرا شد به دنبال ارتقا واکنش افراد جامعه به افراد دارای سومصرف مواد بود و امکان ارتباط جامعه مدنی با مصرف کنندگان را مطرح کرده بود. آنها مراکز مشاوره‌ای به این منظور راه اندازی کردند و خطوط مشاوره به راه انداختند گزارش او را اینجا مطالعه کنید:

-این پروژه سال 2015 شروع شد. ابتداي پروژه متوجه شديم كه در حوزه بالکان افراد گروه هدف ما برچشبگذاری می‌شوند و عقیده‌ای برمبنای ریکاوری وجود ندارد. همچنین نشان داد که تعداد ان جي او هايي كه در اين زمينه كار مي كردند اطلاعات زيادي درباره درمان و امکانات ریکاوری نداشتند و از سوی دیگر تعداد ان جي او هاي متمركز بر اعتياد در حال كاهش بود. 

-کاری که ما می خواستیم بکنیم این بود که آگاهی در این زمینه را در مناطق روستایی افزایش دهیم.  در فاز اول مراکز مشاوره را تاسیس کردیم و همچنین با يك خط تلفن ناشناس در هر کشور و منتشر كردن بروشورهایی با این محتوا بر تغيير برچسب منفي در اين جوامع متمركز شدیم. 

-در مرحله بعد دیتابیسی از خدمات گیرنده‌ها درست کرده بودیم که به مراکز مشاوره بود و تغییرات مصرف مواد در افراد را دنبال می کرد. در فاز سوم مراکز ما به مراکز روزانه برای مشاوره درمان اعتیاد تبدیل شدند. ما تجربه درمان بین المللی را با زمینه‌های فرهنگی ترکیب کردیم و توانستیم یک شبکه روابط بین مراکز و ان جی او ها در حوزه بالکان و همچنین شبکه نهادهای بین‌المللی برقرار کنیم.

-بعد از پنج سال از زماني كه ما اين جمع آوري اطلاعات را شروع كرديم به نزديك 7 هزار فرد داراي سومصرف مواد مخدر و خانواده آنها مشاوره داده بوديم. 

-يك سوم از افرادي كه به ما مراجعه كردند هجده ساله بودند كه نشان مي داد شروع اعتيادشان گاهي كمتر از 14 سالگي بود.
- 50 درصد از خدمات ما به خانواده‌ها داده شد و اين نشان مي‌دهد كه مداخله و حمايت از خانواده تا چه اندازه مهم است.