اردوگاه 10 هزار نفره ای هم که در حال آماده سازی بود گویا تنها به زندانیان ختصاص یافته، کمپ شفق تعطیل شده، در حقیقت وضعیت کمپ های ترک اعتیاد بسیر اسفبار است و با این وضعیت شرایط خوبی برای جمع آوری معتادان وجود ندارد.
ستاد مبارزه با مواد مخدر نیز اداره کمپ شفق را به یک پیمانکار خصوصی سپرده و سازمان بهزیستی نیز متعهد شده است که نیروی مددکار اجتماعی این کمپ را تامین کند و در بحث متادون درمانی زنان معتاد وارد شود/کمپ شفق مددکار اجتماعی ندارد.
وظیفه دولت ودستگاههای اجرایی رصدکردن تحولات اجتماعی وآسیبهای اجتماعی است،اما نکته اینجاست که برای جلبتوجه مسئولان و حمایتیابی یاخدایناکرده حذف یاتخریب نباید آمار و ارقام را بصورت اغراق آمیز و بیشتر نشان دادکه حاصل آن اشاعه آسیبهای اجتماعی خواهدبود.
درمان سرپایی یعنی کودکان بعد از سمزدایی، امکانات و خانوادهای دارند که می توانند به آن مراجعه کنند، در حالی که می دانیم اغلب این کودکان متعلق به خانوادههای آسیبدیدهای هستند که بازگشت آنان به معنی به سرانجام نرسیدن تمام تلاشهای پیشین است.
اگر ستاد مبارزه با مواد مخدر بخواهد مراکز بلند مدتی راه اندازی کند و این افراد به تدریج وارد آن شوند باید یک شهر بسازد که افراد کم کم به آن اضافه می شوند، حال آنکه این اقدام نه در چارچوب وظایف ستاد است و نه از لحاظ منطقی و نه تجارب بین المللی، معقول است.
کودکان معتاد تا هر زمانی که نگرانی بهزیستی در خصوص آنان برطرف نشود، می توانند در مراکز شبه خانواده بمانند و به خانواده شان بازگردانده نمیشوند/ ستاد مبارزه با مواد مخدر در خصوص نگهداری از این کودکان مسئولیتی ندارد.