کد خبر: 844 تاریخ خبر: ۱۳۹۴-۰۸-۰۵
گزارشی تازه حکایت از آن دارد که چنددقیقه‌ای مشاوره در محیط مراقبت‌های اولیه می‌تواند ابزار مناسبی در هدایت کردن افراد نسبت به مصرف مواد مخدر خطرناک و احتمالاً اعتیاد کامل باشد. محققین یافته‌اند که این‌گونه مداخلات به بیماران کمک می‌کند تا مصرف مواد مخدر خطرناک را به میزان یک‌سوم کاهش دهند.
به گزارش پایگاه خبری اعتیاد (ادنا)، دکتر لیلین گلبرگ، محقق و پروفسور پزشکی خانواده در دانشکده پزشکی دیوید گفن در یو سی ال ای (UCLA)عنوان نمود، «افرادی که در آزمایش مداخله ترک مواد مخدر یا «پروژه ترک» شرکت کردند که یک آزمایش کنترل شده رندمی انجام‌شده در کلینیک‌های پزشکی بود، مصرف مواد مخدر خطرناک را هنگامی‌که پزشکان مراقبت‌های اولیه و مربیان بهداشتی مداخلات مختصر را در طول ملاقات مرتب و پیگیری‌های تلفنی فراهم می‌آورند، به میزان یک‌سوم کاهش دادند.»
مصرف مواد مخدر خطرناک به مصرف تفریحی، مکرر یا عیاشی مواد مخدر غیرقانونی مانند کوکائین، هروئین و متامفتامین، یا مصرف اشتباه داروهای تجویزی، بدون بروز علائم فیزیولوژیکی یا روانی اعتیاد اطلاق می‌گردد. تخمین زده می‌شود که 68 میلیون چنین مصرف‌کنندگانی در امریکا وجود دارند. این افراد نه‌تنها در خطر اعتیاد هستند، بلکه از مشکلات جسمانی، روانی و اجتماعی همراه آن نیز رنج می‌برند.
این مطالعه که در ژورنال اعتیاد (Addiction) چاپ شد، اولین تحقیقی هست که نشان می‌دهد مداخله‌ای مختصر تحت هدایت یک پزشک مراقبت‌های اولیه می‌تواند به‌طور قابل‌توجهی میزان مصرف مواد مخدر خطرناک را در میان بیماران کاهش دهد.
گلبرگ که پروفسور بهداشت عمومی دانشکده بهداشت عمومی فیلدینگ یو سی ال ای (UCLA) نیز هست می‌گوید:«مصرف مواد مخدر خطرناک مشکل سلامتی بسیار مهمی است زیرا می‌تواند به اعتیاد به مواد مخدر منتهی گردد که بیماری مغزی مزمن همراه با شرایط عود با تأثیرات دائمی است و درمان آن دشوارتر و پرهزینه‌تر است. مهم است که مصرف مواد مخدر خطرناک پیش از اینکه تبدیل به بیماری مغزی مزمن گردد، درمان شود، زمانی که بیماران احتمالاً توان لازم برای انجام چنین کاری رادارند.»
این محققین از 334 بیمار مراقبت‌های اولیه بزرگ‌سال را در پنج مرکز درمانی واجد شرایط در ناحیه لوس انجلس استفاده کردند. این افراد از میان کسانی انتخاب شدند که امتیازشان در تست غربالگری مصرف الکل، دخانیات و مواد مخدر سازمان جهانی بهداشت حاکی از مصرف مواد مخدر خطرناک بود.
موضوعات این مطالعه به صورت رندوم برای یکی از گروه‌ها معین گردید: 171 نفر در گروه آزمایش و 163 نفر در گروه کنترل. کلینیک‌ها جمعیت‌های با درآمد کم با میزان بالای مصرف مواد مخدر را پوشش دادند.
شرکت‌کنندگان گروه آزمایش مشاوره مختصر رودررو را از ارائه‌دهنده مراقبت‌های اولیه در طول ملاقاتشان، یک کتابچه آموزش بهداشت مواد مخدر با کارتی جهت گزارش مصرف مواد مخدرشان و ویدئویی دودقیقه‌ای تحت عنوان «ویدئو دکتر» با تأکید بر پیام کودکان دریافت داشتند. در طول مشاوره مختصر که معمولاً سه تا چهار دقیقه به طول می‌انجامید، ارائه‌دهنده مراقبت‌های اولیه اعتیاد به مواد مخدر را به عنوان یک بیماری مغزی مزمن، با لزوم بر کاهش یا ترک مصرف مواد مخدر به منظور اجتناب از اعتیاد، تأثیرات جسمانی و روانی مصرف مواد مخدر و اینکه چگونه مصرف چند ماده مخدر می‌تواند اعتیاد را تسریع نماید، شرح داد. آن‌ها همچنین یک یا دو مشاوره تلفنی 20 تا 30 دقیقه‌ای طی دو تا شش هفته بعد دریافت داشتند.
بیماران گروه کنترل یک ارائه «ویدئو دکتر» دودقیقه‌ای در رابطه با غربالگری سرطان و یک دفترچه حاوی اطلاعات غربالگری سرطان دریافت داشتند. آن‌ها همچنین اطلاعاتی در رابطه با غربالگری سرطان به جای مواد مخدر دریافت داشتند تا حدودی توجه درزمینهٔ ای که بر مصرف مواد مخدرشان احتمالاً تأثیر نگذارد، دریافت دارند. آن‌ها در رابطه با کاهش مصرف مواد مخدر مشاوره‌ای از ارائه‌دهنده مراقبت‌های اولیه یا مشاوره پیگیری تلفنی دریافت نداشتند تا زمانی که این تحقیق کامل شود.
پس از سه ماه، گزارش شد که شرکت‌کنندگان گروه آزمایش مواد مخدر موردنظرشان را به‌طور میانگین 3.5 مرتبه روزهای کمتری در ماه گذشته در مقایسه با شرکت‌کنندگان گروه کنترل مصرف کرده بودند. این مسئله نشان‌دهنده 33 درصد کاهش در مصرف مواد مخدرشان بود.
این تحقیق دارای محدودیت‌هایی بود. نتایج آن بر اساس گزارش خود شرکت‌کنندگان بود، بنابراین این پژوهش ممکن است دارای تورش گزارش دهی باشد. اگرچه، محققین دریافتند که بر اساس آزمایش ادرار، عدم گزارش دهی مصرف مواد مخدر کم بود. محدودیت‌های دیگر: هر فردی در اتاق‌های انتظار کلینیک موافق شرکت در این مطالعه نبود که این مسئله می‌توانست تعمیم این پژوهش را تحت تأثیر قرار دهد؛ در حین تحقیق کمی ریزش وجود داشت، اگرچه میزان 75 درصد مشارکت در پیگیری با سایر مطالعات بیماران کم‌درآمد و مصرف مواد مخدر مقایسه می‌شود؛ و سه ماه پیگیری نسبتاً کوتاه بود.
گلبرگ در ادامه اظهار داشت:«لزوم آزمایش‌های وسیع‌تر جهت سنجش کارایی برنامه ترک وجود دارد، اما بر اساس این یافته‌ها، پروژه به نظر می‌رسد دارای پتانسیل پر کردن خلأ مراقبت از بیمارانی که مواد مخدر مصرف می‌نمایند، به ویژه در جوامع کم‌درآمد است.»
وی در ادامه افزود:«در امریکا، گسترش کنونی پوشش بهداشت و درمان از طریق اقدام درمانی مقرون به‌صرفه و برابری سلامت روانی و اقدام برابر اعتیاد، پوشش سلامت رفتاری را به 62 میلیون نفر گسترش داده است، بطوریکه فراهم آورنده فرصت‌های متعدد برای برنامه‌های مداخلات مختصر جهت مصرف مواد مخدر خطرناک در مراکز بهداشتی جامعه و سایر محیط‌های مراقبت‌های اولیه گردیده است.»
منبع: ساینس دیلی Science Daily
مترجم: داریوش پویان