پایگاه خبری ادنا

کد خبر: 738 تاریخ خبر: ۱۳۹۴-۰۷-۲۱


فعال‌سازی گیرنده‌های لذت و پاداش در مغز می‌تواند «پاداش» مواد مخدر خطرناک را بدون مصرف کردن آنها، امکان‌پذیرکند


 پژوهشهای گذشته حاکی از آن بود که مراکز لذت و پاداش به طور مشابه با مواد مخدر خطرناک و ورزش فعال می شوند، به همین جهت است که درمانهایی برای معتادین به مواد مخدر در نظر گرفته شده اند که ورزش در آنها دیده می شود. اکنون، محققین دانشگاه میزوری کشف نموده اند فعال سازی چنین گیرنده های لذت و پاداش در مغز می تواند «پاداش» مواد مخدر خطرناک را بدون مصرف نمودن آنها، در پی داشته باشد.

به گزارش پایگاه خبری اعتیاد (ادنا)، در مورد این تحقیق، تیمی از دانشمندان به رهبری فرانک بوت، پروفسور کالج ام یو طب گیاهی، به صورت گزینشی موشهایی را پرورش دادند که ویژگیها یا فعالیت زیاد یا تنبلی زیاد را نشان می دادند. محققین سپس به موشها مخدرهای شیمیایی دادند که گیرنده های اوپیویدی ام یو آنها را که ژنهایی در مغز موشها و انسانها هستند که دوپامین، یک ماده شیمیایی لذت آور، ترشح می نمایند را یا فعال یا غیر فعال سازند. گرگ روگسگر، دانشجوی دکترا در کالج ام یو طب گیاهی و مولف اصلی این پژوهش اظهار می نماید هنگامیکه گیرنده های موشهای بسیار پر انرژی فعال می شوند، آن موشها بسیار کمتر به ورزش متمایل می شوند.

روگسگر می گوید، «چنین موشهای بسیار فعالی مدام در حال دویدن هستند. اگرچه، هنگامیکه ما از لحاظ شیمیایی گیرنده های اوپیویدی ام یو آنها را فعال می سازیم، میزان فعالیت آن موشها به شدت کاهش می یابد. به واسطه آنکه ورزش و اعتیاد به مواد مخدر همین پروسه شیمیایی مواد مخدر را در مغز سپری می نمایند، به همین دلیل است که فعال نمودن این گیرنده ها در افراد با اعتیادهای خطرناک می تواند همان پاداشهایی را که آنها بسیار گرایش دارند بدون استفاده از مواد مخدر خطرناک یا الکل فراهم آورد.»

هنگامیکه پژوهشگران ام یو، مغز موشها را مطالعه نمودند، گیرنده های پاداش در موشهای بسیار فعال نسبت به موشهای بسیار تنبل را 400 درصد بیشتر یافتند. آنها معتقدند که این مسئله حاکی از آنست که گیرنده های اوپیویدی ام یو موشهای بسیار فعال نسبت به دریافت «پاداش» فعال بودند که می تواند دلیل اینکه آنها به صورت داوطلبانه به این میزان دوندگی دارند را توجیه نماید.

این پژوهشگران همچنین از مواد شیمیایی استفاده نمودند تا گیرنده های اوپیویدی ام یو را در موشهای فعال غیرفعال سازند، اما دریافتند که آن به صورت مشابهی فعالیت موشها را کاهش داد اگرچه نه به شدت فعال نمودن آن گیرنده ها در موشهای فعال. محققین دریافتند که فعال سازی یا غیرفعال سازی گیرنده ها در موشهای تنبل به نظر می رسید که هیچگونه تاثیر مهمی بر میزان کلی فعالیت آن موشها نداشته باشند.

منبع: ساینس دیلی  SicienceDaily

تاریخ: 6 اکتبر 2015

مترجم: داریوش پویان