کد خبر: 1407 تاریخ خبر: ۱۳۹۵-۰۱-۲۵
مشاور اصلاح سیاست‌ها، شبکه کاهش آسیب آسیا اروپا (EHRN)، از زمان بازگشتم از جلسه 59 کمیسیون مواد مخدر سازمان ملل (CND)، نتوانسته‌ام افکارم را جمع‌آوری کنم و تصمیم بگیرم که واقعاً باید در رابطه با این جلسه برای EHRN چه بنویسم، اگرچه موارد جالب بسیاری اتفاق افتاد. موارد مهمی که در وین در رابطه با پروسه‌های شکل‌گیری سیاست‌های بین‌المللی مواد مخدر آموختم، چه بودند؟ و آن‌هایی که در آنجا حضور نداشتند باید چه بدانند؟
به گزارش پایگاه خبری اعتیاد و به نقل از داشا ماتیوشینا، توازن قدرت همانند 13 سال قبل است که من برای اولین بار در CND شرکت کردم – اروپا کاهش آسیب را حمایت می‌کند، روسیه با آن مخالف است، امریکا تلویحاً از آن حمایت می‌کند اما از بکار بردن کاهش آسیب انکار می‌ورزد. سال گذشته از شنیدن بیانیه محکم لتونی (که بعداً ریاست شورای اتحادیه اروپا را بر عهده گرفت) در حمایت از کاهش آسیب و لزوم بر حمایت از حقوق بشر درزمینهٔ مواد مخدر خوشحال شدیم. امسال بیانیه جمهوری چک در جلسه عمومی ما را خرسند کرد؛ آن به‌وضوح به تأثیر کاهش آسیب در کشورش اشاره کرد. دولت این کشور تشریح نمود که جمهوری چک «هزینه‌های اجتماعی و اقتصادی بسیار پایینی را در رابطه با مصرف مواد مخدر غیرقانونی» تجربه کرده است زیرا کشوری است که نه‌تنها مواد در آن آزاد است بلکه برنامه‌های کاهش آسیب ارائه می‌نماید. همچنین بیانیه اسلوونی خیلی روشن است؛ لازم است تأکید شود که درمان جایگزین مخدرها بهترین و موفق‌ترین برنامه درمانی تحقیق‌شده در خصوص وابستگی به مواد به شمار می‌آید؛ هدف از جرم زدایی مالکیت مقدار کم مواد در اسلوونی که به سال 1999 برمی‌گردد تشویق کردن درمان مصرف مواد است. بیانیه لهستان نیز کاهش آسیب را دربرمی گیرد.
در رابطه با کشورهای منطقه ما که عضو اتحادیه اروپا نیستند، در جلسه عمومی کلمه‌ای در رابطه با حمایت از کاهش آسیب شنیده نشد. هنگامی‌که پای روسیه و ازبکستان به میان می‌آید، این مسئله جای تعجب ندارد. رئیس جدید آژانس مبارزه با مواد مخدر تاجیکستان تنها به گفتن شدت اقدامات «جهت کاهش تأثیر منفی مواد بر تأمین سلامت مردم» درنتیجه اجرای استراتژی ملی مواد مخدر اکتفا نموده است.
اگرچه در میزگردهای منطقه‌ای، روسای خدمات مبارزه با مواد مخدر در اکراین و بلاروس در رابطه با اقدامات کاهش آسیب و برنامه‌های درمان جایگزین در سطح ملی به عنوان یک عمل انجام‌شده صحبت به میان آوردند. درمان جایگزین حمایت از حقوق اساسی شهروندان بشمار می‌رود، مشارکت با بخش غیردولتی جهت دستیابی به اهداف استراتژی ملی مواد است، استخدام مردم دارای وابستگی به مواد به عنوان شاخص موفقیت مقامات شهرداری محسوب می‌گردد که استراتژیست های کلیدی سیاست مواد مخدر شک ندارند که: کاهش آسیب مؤثر است.
آیا کشورهای منطقه قادر خواهند بود تا علیه عقیده منفی سرسختانه در رابطه با کاهش آسیب که سال به سال به وسیله فدراسیون روسیه شکل می‌گیرد، به پا خیزند؟ فکر می‌کنم آن‌ها خواهند توانست به ویژه چنانچه آن‌ها صدای خود را به صورت گروه منطقه‌ای مشترک برسانند تا به‌تنهایی. چنانچه آن‌ها آن را تحت عنوان قانونی مختص کاهش آسیب قرار دهند بطوریکه 30 ثانیه هر بیانیه‌ای در یک جلسه سطح عالی شود. در 30 ثانیه، یک فرد می‌تواند در رابطه با مسائل زیادی صحبت کند – آیا موارد جدید اچ آی وی در میان مصرف کنندگان مواد در حال کاهش است، چند مرگ‌ومیر ناشی از اوردوز وجود داشته است، چند نفر به درمان جایگزین دسترسی دارند و آیا بودجه دولت‌ها برای کاهش آسیب افزایش‌یافته است.
و اینجا جایی است که دولت‌ها به کمک ما احتیاج دارند. ما نباید انتظار داشته باشیم که دیپلمات‌هایی که نماینده کشورهای ما در رویدادهای بین‌المللی سطح عالی هستند در کلیه زمینه‌ها متخصص باشند و ما نباید از آن‌ها انتظار داشته باشیم که هنگام ارائه بیانیه‌هایشان به یاد کاهش آسیب باشند. وظیفه ما این است که به آن‌ها یادآوری نماییم که چرا این مسئله بسیار مهم است. چرا به ساختن تصویر بین‌المللی مثبت از کشور کمک خواهد کرد، چون ارائه گر تصویری روشن است. پس از ایراد بیانیه، به آن‌ها نزدیک شویم و از طرف جامعه و جامعه مدنی از آن‌ها تشکر نماییم. باور کنید که ظرف سه تا چهار سال، آن دیپلمات‌ها و خدمت‌گزاران مدنی با شما برای اولین بار پیش از اجلاس CNDارتباط برقرار خواهند کرد تا در رابطه با چگونگی انعکاس شرایط کاهش آسیب در بیانیه کشورشان به گفتگو بنشینند.
این مسئله در رابطه با گفتگویی که در مورد سند نهایی UNGASS در وین پشت درهای بسته صورت گرفت نیز مصداق دارد. به عنوان جامعه مدنی، ما اجازه نداریم آنجا باشیم. تنها نمایندگان رسمی کشورها می‌توانند حضور یابند. از منطقه ما، عمدتاً صدای روسیه شنیده می‌شود؛ این کشور مرتباً و متناوباً در خصوص به کار بردن کاهش آسیب اعتراض می‌کند، علیه درمان جایگزین در زندان‌ها، علیه توزیع نالکسون در جامعه، علیه آموزش مردم در رابطه با دسترسی کنترل شده به مسکن‌ها. این خوب است که رویکرد روسیه با مخالفت همراه است، حداقل از سوی اوکراین؛ اما ما چقدر بیشتر باید موفقیت حاصل کنیم تا کلیه کشورهای منطقه ما بیانیه‌های شفاف در رابطه با فرضیه سلامت در CND ارائه دهندو به این حقیقت که موفقیت سیاست‌های مواد مخدر بر اساس مقدار زیاد مواد مخدر توقیف‌شده ارزیابی نمی‌شود بلکه با نجات زندگی انسان‌ها و خانواده‌ها، واقف باشند.
داشا ماتیوشینا، مشاور اصلاح سیاست‌ها، شبکه کاهش آسیب آسیا اروپا (EHRN)
منبع: دراگ ریپورتر Drug Reporter
مترجم: داریوش پویان