پایگاه خبری اعتیاد

رییس کمیته فرهنگی شورای شهر تهران گفت: تا زمانی که خط توزیع مواد مخدر و تکثیر معتادان کنترل نشود، برخورد با معتادان در تهران نمی تواند تاثیر لازم را داشته باشد.

به گزارش پایگاه خبری اعتیاد و به نقل از خبرگزاری مهر، مجتبی شاکری با بیان اینکه جزو اولین مخالفان مدل مداخله در محله هرندی بوده است، گفت: سرجمع ردیف مصوب و اعتبارات مناطق که برای طرح انضباط اجتماعی در منطقه ۱۲ و محله هرندی هزینه شده است تا ۴۰۰ میلیارد تومان گفته شده است.

وی با بیان این که اواخر سال ۹۳ و در زمان تصویب بودجه هرندی درخواست کردم پیوست مطالعاتی این طرح ارائه شود. اما در اجرای این روند تقاضا شد که شورا به این ردیف رای دهد و قرار بود این پیوست نیز بعدا ارائه شود، تاکید کرد: خطای بزرگ شورا این بود که پیش از قانع شدن درباره این طرح و اطلاع از کم و کیف اجرا، به آن رای داد. همین اشتباه موجب شد که اکنون مدیریت شهری در وسط معرکه خود را تنها ببیند و دیگر نهادها ناظر خاموش صحنه باشند.

شاکری خاطرنشان کرد: در تجربه موفق جنگ تحمیلی قبل از هر عملیات، بخش «اطلاعات عملیات» فعال اطلاعات جمع می کرد تا پس از آن مدل عملیات، مهندسی شود.

وی با بیان اینکه خط اعتیاد از بیرون از مرزهای کشور آغاز شده و پس از عبور از ایران به ترکیه می رسد، گفت: سوال اینجاست که چه کسی باید این خط را مسدود کند؟ کدام نهاد در تهران مسئول این امر است؟ طبعا تا زمانی که این خط توزیع مواد مخدر و تکثیر معتادان کنترل نشود، برخورد با معتادان نمی تواند تاثیر لازم را داشته باشد. مسئول بر گل نشستن صنایع کشور کیست؟ مدیریت لشگر بیکاران ناشی از واردات کالاهای قاچاق بر عهده کیست؟ سهم برخی دستگاه ها در تولید ولنگاری فرهنگی چگونه محاسبه می شود؟

این عضو شورای شهر تهران با اشاره به اینکه شهرداری تنها می تواند از تردد معتادان متجاهر در شهر جلوگیری کند، گفت: در شرایطی که بسیاری از معتادان و آسیب دیدگان اجتماعی داخل خانه های محله هرندی هستند، شهرداری اجازه ورود به خانه مردم را ندارد و مددکاران از این نظر با مشکل مواجه هستند. بنابراین مدل کنونی مداخله در هرندی ناقص است و اشکالات متعدد دارد.

شاکری با تاکید بر اینکه قطعا شهردار تهران و دیگر مدیران شهری درد دین و حل مشکلات و دغدغه های مردم در محله هرندی را دارند، در عین حال تصریح کرد: ادعا و مقصود مدیریت شهری در حوزه مشکلات محله هرندی ارزشی است، اما وقتی این نهاد برابر قانون مجوز ورود به خانه هایی که کماکان مرکز تجمع آسیب دیدگان اجتماعی است را ندارد و پشت در می ماند، نمی تواند مشکل را به صورت ریشه ای حل کند.

وی هشدار داد: به دنبال اجرای طرح ساماندهی محله هرندی با مدل نافرجام کنونی، بسیاری از معتادان خیابانی و آسیب دیدگان اجتماعی از هرندی به سمت مناطق مجاور به ویژه منطقه ۱۱ سرازیر شده اند و افزود: اکنون منطقه ۱۱، بار اعتیاد در منطقه ۱۲ را به دوش می کشد.

رییس کمیته فرهنگی شورای شهر تهران با تاکید بر اینکه مدل ورود دستگاه های مسئول به ساماندهی آسیب های اجتماعی و تقسیم کار میان آنها بسیار مهم است، اظهار کرد: آمارهای مختلفی از معتادان خیابانی ساماندهی شده اعلام شد، اما مشخص نیست از میان ۱۰ تا ۲۰ هزار نفری که غربال و در مراکز بهاران توزیع شدند، چه تعدادی به زندگی عادی بازگشتند. کسانی که در این زمینه تجربه دارند معتقدند تنها مدل بهاران «در باز» است که جواب می دهد و مراکز «در بسته» نتیجه بخش نیست.

وی خاطرنشان کرد: حتی مراکز «در باز» هم تنها معادل ۱۰ درصد پذیرش شدگان، تمایل به ماندن دارند چراکه در گام اول ۵۰ درصد معتادان جمع آوری شده مرکز را به اراده خود ترک می کنند و عده دیگری هم رفته رفته ریزش می کنند. در نهایت حداکثر ۱۰ درصد از این افراد می توانند فرآیند درمان را به طور کامل طی کنند و ترخیص شوند. یعنی با هزینه ۱۰۰درصد، به ۱۰ درصد هدف گذاری رسیده ایم.

شاکری با تاکید بر اینکه هرندی فاقد هویت محلی بوده و محور وحدت میان ساکنان این محله وجود ندارد، گفت: در این محله مجموعه ای از اقوام و حتی ملیت های مختلف کنار یکدیگر جمع شده اند و نسل اندر نسل با همین شیوه زندگی کنونی در اینجا حضور داشتند. نمی توان با بگیر و ببند بافت محله را تغییر داد و با اجبار هویت محلی ایجاد کرد. کما اینکه خیابان ۱۷ شهریور نیز حتی ۱۰۰ سال بعد هم راسته فرهنگی نخواهد شد و این یک گذاره علمی است که باید مورد توجه شهرداری قرار بگیرد.

وی افزود: اگر گفته می شود مدل برون رفت آزموده خارجی و بومی در اختیار نیست و محله هرندی فاقد مولفه های یک محله هویت دار است چگونه می توان با صرف هزینه، بیش از نیم قرن بی هویتی را هویت بخشید؟ پدیده های انسانی و اجتماعی ساز وکار تغییر و تحول خاص خود را دارند.