در حال حاضر، آنچه بهنام اقدام برای حل مسأله و رسیدگی به آسیب دیدگان و افراد بیخانمان شهری از سوی سازمانها و نهادهای مسئولگزارش میشود نوعی پاک کردن صورت مسأله است در واقع این نهادها بهجای ریشه کن کردن علل پیدایش آسیبهای اجتماعی، تنها با نگاهی زیبا شناختی سعی در جمعآوری و یا به اصطلاح ساماندهی موقتی قربانیان جامعه دارند و در اکثر مواقع شاهدیم که با جابهجایی فیزیکی معتادان و کارتن خوابها به شهرهای اقماری اینگونه به افکار عمومی القا میشود که مسأله آسیب دیدگان اجتماعی حل شده است در حالیکه پاک کردن صورت مسأله ناشی ازسطحی نگری و نداشتن نگاهی جامعه شناختی نسبت به معضل اجتماعی یاد شده است زیرا استفاده از مفاهیم غیر انسانی «جمع آوری» و یا «ساماندهی»در رابطه با انسانهایی که قربانی شرایط نابسامان اجتماعی اقتصادی هستند زیبنده نظام اسلامی ما نیست.
مفهوم جمعآوری یعنی تقلیل یک انسان در حد اشیای اضافی شهر که باید آنان را از نگاه شهروندان مخفی نگهداشت در حالیکه ریشه مسائل اجتماعی در بطن ساختارهای اجتماعی است که بر اثر کارکرد نامناسب نهادهای مسئول این آسیبهای اجتماعی به اشکال مختلف خودنمایی میکنند و شرایط دشوار و رنجآوری را به اکثریت مردم تحمیل میکنند که تک تک ما در قبال این قربانیان جامعه مسئول هستیم.
ما دائماً از سوی مدیران نهادهای مسئول میشنویم که در راستای توانمندسازی زنان بهبود یافته از اعتیاد گامهای فراوانی برداشته شده اما واقعاً جای سؤال است که معنی توانمندسازی آسیبهای اجتماعی چیست ؟ آیا خدمات مشاورهای صرف وبا هدف تغییر نگرش یا سازگاری با وضعیت موجود برای افراد بیپناه و خیابانگرد شهری مثمر ثمر خواهد بود؟آیا آموزشهای به اصطلاح«درک موقعیت خود در شرایط بحرانی» برای این دسته از افراد میتواندمشکلات مالی و مسأله بیکاری آنان را بهبود بخشد؟ آیا اقدامات نظری برای این طبقات فرودست اجتماعی نانی به سفره نداشته آنان اضافه میکند؟ سؤال اینجاست که به رغم وجود نهادهای پهن دامنهای که متولی رسیدگی و پیشگیری از وقوع آسیبهای اجتماعی هستند چرا باید هزاران انسان آسیب دیده اجتماعی و کارتنخواب در شهر تهران وجود داشته باشند و از حداقل نیازهای زیستی محروم باشند؟ آنچه میتواند ما را در حل معضلات خیابانی یاری دهد اقدامی مسئولانه و بنیادی است نه واکنشهای موردی و نمایشی در واقع با نگاهی چند نهادی و متمرکز باید به اجماع عملی رسید و برای حل ریشهای این مسأله فراگیر اقدام عملی مناسب ویکپارچهای کرد، لذا حمایت از آسیبدیدگان اجتماعی نه بهمعنای «ساماندهی»، «جمع آوری» یا ارائه خدمات ویژه برای آسیب دیدگان خاص، بلکه در اقدام اولیه بهمعنای ارائه خدمات حمایتی برای تداوم و بقای عمر با کیفیت از قبیل ایجاد نظام اداری کارآ برای تضمین خدمات حمایتی مستمر به کودکان و زنان آسیب دیده و در فاز بعدی اولویت بخشی به اشتغال آنان با هدف بهبود دائمی وضعیت زندگی شان میباشد که در شرایط آنومیک و آسیب زای فعلی ضروری و الزام آور بهنظرمی رسد.
منبع: روزنامه ایران
بازهم مثل همیشه بسیارعالی و کارشناسانه مسائل رو واکاوی می کنید.امیدوارم مسئولین ونهادهای مرتبط هم وقعی بنهند و نسبت به مسائل و معضلات اجتماعی پایتخت براساس نظریه ها و رویکردهای کارشناسان لایق و متبحری همچون شما، اقدام نمایند.